Będę mamą... a może już jestem?

I stało się. Dokładnie dziś zaczynamy 9. tydzień :)

Cieszę się. Przeokropnie ;) i mogę już o tym mówić oficjalnie - TAK, JESTEM W CIĄŻY :)

Myślałam, że dużo się zmieniło w środku i na zewnątrz w ostatnim roku, ale jak widzę - kolejny rok przyniesie jeszcze więcej zmian i już dziś wiem, że pozytywnych :)
Przez te dotychczasowe zmiany nic nie pisałam - nie było czasu, nie było weny, ciągle pochłonięta pracą. Złośliwi dopytują się, kiedy zdążyliśmy zmajstrować maluszka.... Jak widać - dało się i to najważniejsze ;)

Ponadto dziękuję wszystkim, którzy śledzą tego bloga. Zaskoczyła mnie wysoka statystyka nawet w tym blisko rocznym okresie braku mojej aktywności.

Wierszy mam na zapas, ale wybrałam tylko kilka, które umieściłam poniżej. Dla dobra dziecka lekarz zabronił mi przesiadywania przed laptopem. Hmmm no może faktycznie 12 i więcej godzin na dobę to była przesada, ale teraz nawet organizm nie pozwala mi na połowę z tego.

PS.
A co do mdłości i innych niedogodności ciążowych, to maleństwo daje o sobie znać, oj daje. Choć - jak już mówiłam najbliższym - wolę tak niż gdybym nie miała mieć żadnych objawów ciążowych. Bo ponoć te kobiety, które bardziej są nękane przez te nieprzyjemności w pierwszym trymestrze, mają mniejsze ryzyko utraty dziecka. Jak mówi mój Ł.: "Chciałaś, to masz!" ;)

A chciałam, bardzo chciałam i się doczekałam :)

PS.2.
Tak, wiem. Nadużywam emotikonów typu: :)

Jak ziarenko maku

Jeszcze Cię nie czuję

Nie widziałam Cię nawet

Długości jesteś może

Mojego paznokcia

Jak obetnę

I serduszko masz

Malutkie jak

Ziarenko maku

Nie wiem nic o Tobie

Tylko tyle że jesteś

Ze mnie i z Niego

A już gdy tylko o Tobie pomyślę

Robi mi się tak ciepło

Tak dobrze

Nigdy wcześniej nie podejrzewałam

O istnienie

Takich uczuć

I tylu emocji

Z powodu nagłego

Kłucia w brzuchu

Niedowierzanie

I nagle nikt nie oburza się

Ani nie śmieje

Gdy pada pytanie

„Jak damy mu na imię?”

I nagle obok codziennego „Cześć!”

Ludzie pytają

Jak się dzisiaj czuję

I kończy się zasypianie na brzuchu

A ja już wiem

Ja już mam pewność

Mimo to wydaje mi się że śnię

Szok schodzi ze mnie opornie

A oni wszyscy wydają się

Bardziej w to wierzyć niż ja

Mimo że każdego dnia czuję

Nie potrafię uwierzyć w to szczęście

Pod sercem

Pod sercem noszę nasz Skarb

Od paru dni

Noszę w sobie

Cząstkę Ciebie

To najpiękniejszy prezent

Jaki mi mogłeś dać

Choć zaraz przyjdą mdłości

I choć dopiero czekam

Na pierwsze uderzenie

Pod sercem

Już kocham

Takie maleństwo

Z Ciebie i mnie

Takie najlepsze

Noszę 

Mała terrorystka

Jak mała terrorystka

Krzyczę

Odejdę

Zniknę

Schowam się

Za korzeniem drzewa

Za oknem

Jak kot wystawię

Ogon do góry

Z białą flagą

Myśląc

Że nie widzisz

Prosząc byś

Przez okno wyjrzał

Jak terrorystka jestem

Burzę Twój spokój kłamstwem

Bo jak mogłabym uciec?!

Ja po prostu czasem

Chcę usłyszeć

Jak bardzo Ci zależy na mnie

Co nie znaczy

Że gdy milczysz

To o tym nie wiem

Wystarczy jeden krok

Tylko jeden krok w tył

By rozpętać piekło

Jeden malutki krok

By gryźć nadgarstki

Jakby to miało je

Uspokoić

Tylko jeden krok wystarczy

Mimo że w przód

Przeszłam już tyle mil

Nie pozwól mi

Bo to dla Ciebie szłam

I przez Ciebie tylko

Mogę drugą stronę pójść

W cierpieniu dojrzewamy szybciej

W cierpieniu dojrzewamy szybciej

A jednak nikt nie chce

Nazwać cierpienia dobrodziejstwem

Patrzę na ludzi i mam ochotę

Życzyć im cierpienia

Ale to w dobrej wierze

Później spotykam tych

Którzy mogli czasem cierpieć

Ale przez wbudowany deficyt wrażliwości

Uśmiechnęli się jedynie z przekąsem

Kopiąc szafkę na buty

I nie wiem już nic

Jak śmiał?!

Wrażliwości we mnie tyle

Że mogłabym obdarować nią

Połowę miasta

Dziś znów odezwała się niechciana

Gdy chciałam być twarda

Skruszyła moje kolana

I nagle stałam się bezradna

Kredki zaczęły działać

W rezultacie stan przedzawałowy

Męczę się gdy patrzy mi w oczy

Jakby mnie zdradził

A On miał tylko inne zdanie

Zupełnie różne niż

Moje mniemanie o sobie