Jak wielu tak ma?

Zakamuflowane żale

w niewinnej odsłonie,

gryzące egocentryków,

omijają prawdziwych nadawców.

Cóż za ironia.

Chłodno podejść

jak oni.

Ślepo wierzyć w swoje złote serce,

dobroduszność i intelekt.

Nie ginąć w pośpiechu

i niedorzecznie.

Spać do przebudzenia,

którego się unika.

I trywialnie marnować życie,

chwaląc się, jak wiele się posiada.

Nie, to nie ja.

No ba.