Proszę bez schematów!

Wiedziałam, że tak wygląda twój obraz.

To znaczy przeczuwałam, że tak może wyglądać.

Mimo wszystko, gdy staję oko w oko z nim,

jakoś kiepsko się czuję.

Tak przykro patrzeć na to

i widzieć w tym swój cień.

I choć byłam przygotowana na to,

dziś mam chyba zły dzień.

Miotają mną ci mali źli doradcy.

Zaprzyjaźniliśmy się.

I choćby cały klan tych ponoć dobrych

stanął na głowie,

ja nie zrobię już nic

przeciwko moim małym złym doradcom.

Jakoś,

wiesz,

oni wcale nie są źli.

Są bardziej jakby odpowiedni

i wyznaczyć potrafią mi słuszny tor.

To klan dobrych każe mi mówić, że oni są źli.

Ci politycznie

i ci społecznie

poprawni,

odpieprzcie się – tutaj nie ma schematów.